ಅಣ್ಣನಿಲ್ಲದ ಗಣಪನ ಹಬ್ಬ

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಾಗ..ಏನೋ ಕೊರತೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತಿತ್ತು..

ಅಮ್ಮನ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆ..ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯುತ್ತ ಇದ್ದಾಗ...

ಅಮ್ಮ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿಕೊಂಡು..

"ಅವರು ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಸಂಭ್ರಮ ಇರ್ತಿತ್ತು....!"

ಮನಸು ಮೂರು ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆ ಓಡಿತು...

"ಅಣ್ಣ (ಅಪ್ಪ)..ಗಣಪತಿ ತರಲು ನಾವು ಬರ್ತೀವಿ..."

"ಸರಿ ಬನ್ನಿ"

ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ನಾನು, ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಘಂಟೆ ಬಾರಿಸಿಕೊಂಡು..ತ್ಯಾಗರಾಜ ನಗರದಿಂದ ನರಸಿಂಹ ರಾಜ ಕಾಲೋನಿ, ಡಿ.ವಿ.ಜಿ. ರೋಡ್, ಗಾಂಧಿ ಬಜಾರ್ ತನಕ...ಸರದಿಯಲ್ಲಿ ಘಂಟೆ ಬಾರಿಸಿದ್ದೆ ಬಾರಿಸಿದ್ದು..

"ಅಣ್ಣ ಆ ಗಣಪತಿ..ತಗೊಳ್ಳಿ..ಅಣ್ಣ..ಈ ಗಣಪತಿ ತಗೊಳ್ಳಿ.."

"ಆ ಗಣಪತಿಗೆ ನಾಮ ಇದೆ, ಈ ಗಣಪತಿ ವಿಭೂತಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದೆ...ನಮಗೆ ಗೋಪಿಚಂದನ ಇರುವ ಗಣಪತಿ ಬೇಕು..ನೋಡ್ತಾ ಇರಿ"

ಇಲ್ಲಿ ಜಾತಿ, ಗೀತಿ ಅನ್ನುವ ಪೊಳ್ಳು ನುಡಿಗಳಿಗಿಂತ..ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪ..ಸದಾ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟು ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತಾ ಇದ್ದರು..ಅವರು ನಂಬಿದ್ದ, ನೆಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ದಾರಿಯನ್ನು ಎಂದು ಬದಲಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ

ಸರಿ ಗಣಪತಿ ಸಿಕ್ಕಿತು, ಬಾಳೆ ಕಂದು, ಮಾವಿನ ಎಲೆಗಳು, ಹೂವು ಒಂದೊದಾಗಿ ನಮ್ಮ ಕೈಗೆ ಸೇರುತಿದ್ದವು..ನಾನು ನನ್ನ ತಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಶಕ್ತಿ ಮೀಟಿ ಘಂಟೆ ಬಾರಿಸುವದರ ಜೊತೆಗೆ, ಆದಷ್ಟು ಭಾರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಸಾಗುತಿದ್ದೆವು..
ಮನೆಗೆ ಬಂದ ನಂತರ..ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಗಣಪನಿಗೆ ಆರತಿ ಬೆಳಗಿ ಅಮ್ಮ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಕರೆಯಿಸಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ..ನಾವು ನಮ್ಮ ಗಣಪನ ಪ್ರವಾಸವನ್ನು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅರುಹುವ ತನಕ ನೆಮ್ಮದಿ ಇಲ್ಲ..ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ತಮ್ಮ ಸರಿ ಮಾಡುವುದು..ತಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ಸರಿ ಮಾಡುವುದು..ಹೀಗೆ ಸಾಗುತಿತ್ತು...

ಆ ದಿನಗಳ ಸೊಗಸೇ ಸೊಗಸು..ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಾಸಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ..ಆದ್ರೆ ಇದ್ದದ್ದರಲ್ಲೇ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ ಕೊಟ್ಟ ಚಿಕ್ಕಾಸುಗಳನ್ನು ಕೂಡಿಸಿಕೊಂಡು..ಬಣ್ಣದ ಕಾಗದ, ಬಲೂನ್, ಗಣಪನ ಅಲಂಕಾರಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಸಿದ್ಧತೆ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು..ಅದರ ಮಜವೇ ಬೇರೆ (ಅಪ್ಪನ ಪ್ರೇರಣೆ...ಅದು ಇಂದಿಗೂ ಕುಂದಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದೇ ನನಗೆ ಸಮಾಧಾನದ ಸಂಗತಿ..)...

ಪ್ರತಿವರುಷವು ಇದೆ ವರಸೆ ಪುನಾರಾವರ್ತನೆ ಆಗುತಿತ್ತು..ಆದ್ರೆ ನಮ್ಮ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ವರುಷದಿಂದ ವರುಷಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಹೋಯ್ತು...

ಇಂದು ಗಣಪನ ಹಬ್ಬದ ದಿನ..ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೀರವ ಮೌನ..ಎಂದಿನ ಕಲರವವಿಲ್ಲ..ಮನೆಯ ಯಜಮಾನ..ಮನದಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಹರಸುತ್ತ ಇದ್ದಾರೆ..ಗಣಪ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರಲು ಇನ್ನೊಂದು ವರುಷ ನೀನು ಕಾಯಲೇಬೇಕು..!!