ಆ ದಿನಗಳು

ಹೊಸ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ ವರ್ಷ ಆಗತಾನೆ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು..ಜನವರಿ ತಿಂಗಳ ಚಳಿಗೆ ರಾತ್ರಿಯ ನಿದ್ದೆ ಇನ್ನು ಕರಗಿರಲಿಲ್ಲ...

ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಮಾತಾಡಿದ್ದು ನೆನಪಲ್ಲಿ ಇತ್ತು...ಅಮ್ಮ "ಏಳಲ್ವೇನೋ..ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೋಗ್ಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೆ...ಎದ್ದೇಳು ಮಗು" ಎಂದು ಎಲ್ಲೋ ಯೋಜನಗಳಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ ಹೇಳುತಿದ್ದುದು ಮಂದವಾಗಿ ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು....

ಅರೆ ಇದೇನಿದು..ಹೊತ್ತಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ..ಎಂದು ತನ್ನನ್ನೇ ತಾನು ಬಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ...ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಇರುವ ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಬೀರಿ...ಪ್ರಾತಃ ಕರ್ಮಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಬಂದಾಗ ಆಗಲೇ ೯.೩೦ ಆಗಿತ್ತು. ಇದ್ದುದರಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವ ಉಡುಗೆ ತೊಡುಗೆಗಳನ್ನು ತೊಟ್ಟು..ಅಮ್ಮ ಕೊಟ್ಟ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ದೋಸೆಯನ್ನು ತಿಂದು..ಹಾರಾಡುತಿದ್ದ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತಹಬದಿಗೆ ತಂದುಕೊಂಡು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಹೊರ ಹೊರಟಿತು!

ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಏನೋ ಆನಂದ...ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಒಂದು ನೂರು ಮೀಟರ್ ನೆಡೆಯುವುದಕ್ಕೂ ಸೋಮಾರಿಸುತಿದ್ದ ದೇಹ..ಇಂದು ಸುಮಾರು ಒಂದೆರಡು ಕಿ.ಮಿ. ಗಳನ್ನೂ ಓಡುತ್ತಲೇ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.

ಕಣ್ಣುಗಳು ಸಾವಿರಾರು ಮಂದಿಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನೋ ಹುಡುಕುತಿತ್ತು...ಸಣ್ಣಗೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಿಂಚುಗಳು ಹೊಳೆದವು. ಸ್ವಾಮೀ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತವರನ್ನು ಕಂಡಾಗ..ದಂತ ಪಂಕ್ತಿಗಳು ತಾನಾಗೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡವು..ಆ ಕಡೆಯೂ ಅದೇ ಪುನರಾವರ್ತನೆ...!

ನಾಲ್ಕು ಹುಬ್ಬುಗಳು ಮೇಲೆ ಏರಿದೆವು..ಕಣ್ಣುಗಳು ಸಮ್ಮತಿಸಿದವು...ಎಲ್ಲಿಗಾದರೂ ಸರಿ ಎನ್ನುವ ಮುಖಭಾವ...

ಸುಮಾರು ನಿಮಿಷಗಳು ಮೌನ ಮಾತಾಡಿದವು..ಎಲ್ಲಿಂದ ಮಾತು ಶುರು ಮಾಡುವುದು, ಹೇಗೆ ಶುರು ಮಾಡುವುದು ಎನ್ನುವ ಗೊಂದಲ ತುಂಬಿದ ಮೌನ...ಕಡೆಗೆ ಉಭಯ ಕುಶೋಲೋಪರಿ ಸಾಂಪ್ರತವಾಯಿತು.  ಲೋಕದ ವಿಷಯಗಳೆಲ್ಲ ಮಾತಾದವು..ಬಸ್ಸಿಗೆ ಹತ್ತಿದಷ್ಟು ಇನ್ನಷ್ಟು ಜನರು ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ  ಇರುವಂತೆ..ವಿಷಯಗಳು, ಮಾತುಗಳು ಮುಗಿಯುತ್ತಲೇ ಸೇರುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು.. .ತಣ್ಣಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿಯುತ್ತಿತ್ತು...ಜನವರಿಯ ಛಳಿ ಮಿಶ್ರಿತ ಬಿಸಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ನೀರಡಿಕೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿತ್ತು..ಆದರೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಯಾವುದೂ ಬೇಡವಾಗಿತ್ತು...ಹಕ್ಕಿಯ ಹಾಗೆ ಹಾರಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು...

ಗೋತ್ರ, ನಕ್ಷತ್ರ, ರಾಶಿ, ಹೆಸರು ಹೇಳಿ ಎಂದು ಅರ್ಚಕರು ಹೇಳಿದಾಗ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಮತ್ತೆ ಬಂದದ್ದು...ತಡಬಡಾಯಿಸಿ ಅವರು ಕೇಳಿದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟ ಮೇಲೆ...ಮಂಗಳ ವಾದ್ಯ ಮೊಳಗಿತು...ತೀರ್ಥ ಪ್ರಸಾದವಾಯಿತು...ದೇವರಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ..ಮತ್ತೆ ಹೊರಗಿನ ಕಟ್ಟೆಯ  ಮೇಲೆ  ಶುರುವಾಯಿತು ಮಾತುಗಳು....

ಪ್ರಪಂಚವನ್ನೇ ಮರೆತು ಮಾತಾಡುತಿದ್ದ ಆ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ ಈ ಜಗತ್ತನ್ನೇ ಗೆದ್ದ ಸಂತೋಷ. ಮನದ ಕಡಲಲ್ಲಿ   ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದಷ್ಟು ಅಲೆಗಳ ಆರ್ಭಟ..ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ರೆಕ್ಕೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಹಾರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಹಂಬಲ , ಹಾರಬಲ್ಲೆ ಎನ್ನುವ ಪ್ರಚಂಡ ವಿಶ್ವಾಸ..ಕೆಲ ಘಂಟೆಗಳು ಉರುಳಿದ್ದು ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ...

"ಕಣಿ ಹೇಳ್ತೀವಮ್ಮ ಕಣಿ...ಸುಂದರ ಜೋಡಿಗಳಿಗೆ ಹಾಲಕ್ಕಿ ನುಡಿತೈತೆ" ಅಂತ ಗೊಗ್ಗರು ಧ್ವನಿ ಬಂದಾಗ ತಾರಮಂಡಲದಲ್ಲಿದ್ದ ಪಕ್ಷಿಗಳು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಧರೆಗಿಳಿದವು..ಬೇಡ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಹಿಂಸೆ ಮಾಡಿ...ಇಲ್ಲದ,  ಇರದ, ಬೇಡವಾದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ...ದಕ್ಷಿಣೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದವು ಕೊರವಂಜಿಗಳು...

ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ತಾವೇ ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಪದ್ಮಾವತಿ  ಜೋಡಿ ಎಂದು ಬೀಗಿದ ಮನಸ್ಸುಗಳು.... ಸರಿ ಹೊತ್ತಾಯಿತು ಎಂದು ಹೊಸ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಶುಭಾಶಯಗಳನ್ನು ಕೋರುತ್ತ...ಆ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲೂ ಬಿಸಿಯಾದ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತಣ್ಣಗೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಐಸ್ ಕ್ರೀಂ ತಿಂದು...ಮತ್ತೆ ಸಿಗುವ ಭರವಸೆ ಮಾತುಕೊಡುತ್ತಾ..ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನಗಳು ತುಂಬಿದ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹೊರಟವು...

ಹೊಸ ವರ್ಷಕ್ಕೆ  ಕಾಲಿಟ್ಟ ಆ ದಿನವನ್ನು ಸಾರ್ಥಕವಾಗಿ ಕಳೆದ ನೆಮ್ಮದಿ ಸಂತಸ ಜೋಡಿಗೆ...ಬೆಟ್ಟವನ್ನೇ ಹೊತ್ತು ನಿಂತಿದ್ದ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ಲೇಔಟ್ ನಲ್ಲಿರುವ ಶ್ರೀ ಆಂಜನೇಯ ಸ್ವಾಮಿ ಆಶೀರ್ವಾದದ ಹಸ್ತ ತೋರುತ್ತಾ  ಹರಸಿ ಕಳುಹಿಸಿದ...

ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಗುಣ ನೋಡಿ ಹೆಣ್ಣು ಕೊಡು ಚಿತ್ರದ "ನೀ ಇರಲು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಳೆಲ್ಲ ಹಸಿರಾದಂತೆ" ಹಾಡು ಬರುತಿತ್ತು...ಸುಮ್ಮನೆ ತನ್ನನ್ನೇ ನೋಡಿಕೊಂಡ ಮನಸು ಹೇಳಿತು...ಅರೆ ಬಾಳು ಹಸಿರಾಗುತ್ತಿದೆ...ತಾನು ತೊಟ್ಟ ಬಳೆಯು ಹಸಿರು...ಹುಡುಗ ತೊಟ್ಟ ಅಂಗಿಯೂ ಹಸಿರು....

ಹಸಿರಲ್ಲೇ ಉಸಿರು ಬೆರೆತಾಗ ಜಗವೆಲ್ಲ ಹಸಿರು ಅಲ್ಲವೇ...!

ಅಂದು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದ ಆ ಹುಡುಗಿ ಇಂದು ನನ್ನ ಮನೆ ಬೆಳಗಿ ಹನ್ನೊಂದು ವಸಂತಗಳು ಆಯಿತು...ಮುದ್ದಾದ ಪ್ರೇಮದ ಕಾಣಿಕೆ ಕೊಟ್ಟ ಆ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಮನದಗುಡಿಯ ದೇವಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ..ಇಂದು ಅವಳ ಜನುಮ ದಿನ...ಕಾಣಿಕೆಯಾಗಿ ಸದಾ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವ ಲೇಖನ ಮಾಲೆ ಅವಳ ಕೊರಳಿಗೆ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದ ಕಾಣಿಕೆ!

ಜನುಮ ದಿನದ ಶುಭಾಶಯಗಳು ಸವಿತಾ.....ನೀನು ಬಂದೆ...ಮಿನುಗುತಿದ್ದ ಬಾಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಬೆಳಗಿತು...ಹೀಗೆಯೇ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮಿನುಗುತ್ತ...ಬೆಳಗುತ್ತಾ...ಹೊಳೆಯುತ್ತಾ ಇರಲಿ......!

"ನೀ ಇರಲು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ 

ಬಾಳೆಲ್ಲ ಹಸಿರಾದಂತೆ...

ನಗುತ ನೀ ಕರೆದರೆ 

ಮನದಿ ಸಂತೋಷ ಹಾಡಾದಂತೆ..!"